«Ҫӑвать шур юр халь, кӗмӗлленнӗ юр…»1

«Ҫӑвать шур юр халь, кӗмӗлленнӗ юр…»

Çăвать шур юр халь, кĕмĕлленнĕ юр,

Çăвать, çăвать шур юр алланă евĕр.

Шур юр çăвать чĕрем çине, туй, кур!

Мĕскер мана кĕтет, утап пĕлмесĕр.

Çанталăк сивĕ, сивĕ пăр пекех,

Ман чунăма та сивĕтесшĕн мар-и?

Ял ĕнтĕркенĕ. Эп çӳреп текех,

Никам та алăк уçма шутламарĕ.

Сив хирĕçӳ е кăткăс кĕрешӳ —

Тĕрĕслĕхе пĕлесшĕн эп çунатăп,

Хавхаланса утап — çук кӳлешӳ,

Çĕнĕлĕхе шырап хĕлле, çулла та.