«Выç куç та пур-ха...»1

«Выç куç та пур-ха...»

Выç куç та пур-ха...

Халь те асăрхан:

Тăрмашать епле вăл, хыт кукар.

Пăчĕпе илесшĕн пурнăçран.

Чĕптĕмне те хăй парасшăн мар.

Пурччĕ тусăм.

(Куçĕ вăр-çавра.

Ĕмĕчĕ çĕклет чун çунатне.)

Пурнăçшăн пуç хучĕ вăрçăра.

Нимĕн те ыйтмарĕ хăй ятне.

Пур ман хал.

Пур манăн пархатар.

Туйнăран эп хамăн парăма,

Пурнăç, теп, мана нумай ан пар.

Вăйсăрри те пур-ха, пар ăна.

Кăмăлтан саратăп кăкăра.

Тав сăмахĕ пĕрререн пĕрре:

Аслă пурнăç, вилнĕ паттăра

Вилĕмсĕр эс турăн ĕмĕре.

Ĕçре алă хĕрнĕ вăхăтра

Савăнатăп, тусăмсем, чунтан,

Малашне вĕçен ракетăра

Выçă куçшăн вырăн çуккăран.