«Таçта, инçе, пĕр чĕмсĕр вăрманта...»1

«Таçта, инçе, пĕр чĕмсĕр вăрманта...»

Таçта, инçе, пĕр чĕмсĕр вăрманта, —

унта сукмак та, йĕр те çук пыма, —

кĕлет-и, çурт-и... —

Е ыйтсан манран,

пĕлетĕп: кантăк вырăнне — хăма,

тата пĕлетĕп, ку хуралтăна

авалтанпах сыхлать тĕкĕлтура,

вĕçет, сĕрлет — ун ĕçĕ çак кăна,

çавах ун ĕçĕ хăй пекех хура.

Тен, çакăнта тумлаççĕ çеккунтсем.

Тумлаççĕ сассăр, сисĕнчĕксĕр, вăрттăн

Сасартăк асăрхатăн: ку — кунсем!

Сисмесĕр вăранатăн та тин выртнăн —

умра — вĕçленеймен кĕввипеле

вĕçет, сĕрлет, тĕрлет тĕкĕлтура.

Кама тӳр килнĕ вăранма — пĕлет:

ача-пăча телейĕсем умра.