«Çумăр умĕн шыв-шур хуп-хура...»1

«Çумăр умĕн шыв-шур хуп-хура...»

Çумăр умĕн шыв-шур хуп-хура,

Çул юппи курăнмасть тăвăл витĕр.

Вăрçă хирĕ выртать пек умра,

Паттăрсем йыхăраççĕ пек: «Килĕр!»

Эп туятăп хама салтакла,

Пĕтĕм йăх пирĕн — вăрçă салтакĕ.

Аслисем хывнă çул-сукмака

Манăн аттăм та сулăмлăн тапĕ.

Несĕлсем юн юхтарнă çĕре

Йыш тĕппин пуç таймашкăн пур тивĕç

Çавăнпа çулăмланнă чĕре

Туртăнать тăвăлпа вута хирĕç.

Шалкăм çумăр çапсан пĕр-ик кас

Тăвăл иртĕ те — пĕлĕт çуталĕ...

Каймаллах! Чун ыйтни вăл — приказ.

Каймасассан, Çĕршывăм мĕн калĕ?