Электронлă вулавăш

«Ăçта васкатăн ир-ирех, Наçтук кума?

«Праски патне каятăп.»

«Мĕн тума?»

«Килте пĕр чĕлĕ çук — ыйтма.»

«Тĕлĕнтеретĕн эс, кума,

Кĕлетунте шур çăнăх лăк тулли

Ан пул-ха çын кулли.»

«Ах-х...»

«Ан хуйхăр кăлăхах,

Пĕçер-ха çăкăрнă хăвах.»

«Çĕпре пĕр чĕптĕм çук.»

«Ил лавккаран.»

«Мĕнпе илес укçийĕ пулмасан.»

«Татах тĕлĕнтерен, Наçтук.

Мĕнле-ха çук?

Ĕнер çеç сутрăн çĕрулми пĕр лав.»

«Тав Çӳлтине, пит пысăк тав,

Анчах укçийĕ çук.»

«Ăçта вара?»

«Банкра.

Унта куçарчĕ ман упăшкам — Ваççук.»

«Тĕлĕнтерен, кума, çаплах тĕлĕнтерен:

Ил укçуна çынна култариччен.»

«Илесчĕ те ăна — хуçи вĕт эпĕ мар...»

«Ах, Турăçăм. Наçтук...

Ну, юрĕ, пыр, уттар.»

Çак çутă тĕнчере эпир пурнатпăр:

Мул-пурлăх пур çинчех кӳрше ыйтма каятпăр.