Ӗлӗк асатте-асаннесем халӑх сӑмахлӑхне питӗ лайӑх пӗлнӗ. Ватӑсем ача-пӑчана ятлас вырӑнне ваттисен сӑмахӗсемпе ӑса вӗрентсе пынӑ. Сасса чӑваш ҫынни пули-пулми нихӑҫан та хӑпартман. Халӑх самахлӑхӗн кашни тӗслӗхӗпе вырӑнлӑ усӑ курма тӑрӑшнӑ. Ваттисен сӑмахӗсемпе усӑ курман ҫын та пулман пулӗ чӑвашра, мӗншӗн тесен унта халӑхӑн пурнӑҫӗ ӳкерӗнсе юлнӑ. «Ӑс халӑхра», — текен ваттисен сӑмахӗ шӑпах ҫакна ҫирӗплетсе парать те ӗнтӗ. Пирӗн чӑваш халӑхӗ хӑйне нихҫӑн та ӑсла хуман, ҫак ваттисен сӑмахне вӑл питӗ лайӑх пӗлнӗ: «Ӑслӑ ҫын хӑйне ӑсла хумасть».

Далее...

Из карманного дневника. Красноармейский район ЧР. 22 декабря 2015.

Иван Анисимович Патмар (29.12.1915–22.03.1983, д. Яманаки) — редкий, необычный, ярко выделяющийся из ряда чувашских фольклористов неугомонный собиратель народного творчества. Если назвать по хронологии, то перед ним стоят толкователи чувашского фольклора Фукс и Ознобишин, Мошков, Сбоев, Магницкий, Филимонов, Юркин, Шелеби, Тхти, исследователи Ашмарин, Никольский, Вандер, Тукташ, Элле, Романов-Опраньох, Данилов, Сироткин, Одюков.

Далее...