Эп кĕтмен: ăшăтать е лăскать çил сада
Мĕн аван — тен, йăлтах пулса иртнĕ ĕнер.
Эсĕ вăйлă, эппин, тытса чар вăхăта!
Чĕмсĕрсен вăййинче — вăрахрах киленер.
Тунсăхсем, хурлăхсем ман миçе-ши тата,
Миçешне тиркесе, миçешне савмалла?..
Ĕмĕтри ĕмĕтсем килес çук ман пата,
Пурăнас-тăк — вĕсен ĕмĕтрех юлмалла.
Пĕтĕм вăрттăнлăх пурнăçшăн ăнсăртлăх-им?
Пĕтĕм вăрттăнлăх — сас черетленĕвĕнче...
Тытса чар вăхăта! Вăхăт чарăнчĕ... Чим!
Хушăран этеме те тăнлать-мĕн тĕнче.