«Мĕнле шавлать кунта! Мĕнле кăнттам! —
Калать тет Чул ана çинче вырта
Ăш çумăра. — Пурте хавас ăна,
Кĕтеççĕ тейĕн чаплă хăнана.
Мĕн турĕ вăл çапла хавасланма,
Çума çăвать ик-виç сехет кăна?
Мана çапла чысласчĕ çав çынсен!
Эп ĕмĕр çакăнта выртатăп лăп,
Ăçта лартаç — унта ларатăп тăп,
Анчах илтмен тав сăмахне нихçан,
Пĕрех вăрçаççĕ ман сăна курсан,
Эп тĕрĕслĕх çак тĕнчере курман».
«Шăплан! — пӳлет ăна Ăман.
— Ку çумăр пĕр самант çăвать,
Типсе аманнă çак ана,
Ăш çумăр чун парать ăна,
Çĕр ĕçлекен те шанчăкпа пурнать,
Пĕр эс кăна чăрмав туса ларан».
Хăш пуçлăх мухтансан та хĕрĕх çул,
Усси çав чулăнни пекех ним чуль.
Иван Крылов
Куçарнă: 2010, раштав, 16.